Mijn eigen borstvoedingsverhaal​

​

Als verpleegkundige op de verloskamers zag ik alleen maar het topje van de ijsberg van de borstvoedingsperiode van moeders, namelijk vaak alleen het zoeken van de baby naar de borst of soms misschien al een eerste slokje. Toen ik zelf moeder werd, kwam ik erachter hoe intens maar mooi het kan zijn om óók dit stukje natuur terug te zien bij jezelf én hoeveel meer het was dan alleen dat topje van de ijsberg. Wat ik mooi vind is dat mijn borstvoedingsverhalen laten zien hoe verschillend onze twee oudste dochters zijn en mij dus bewust hebben gemaakt hoe uniek ieder kind is. Mede hierdoor zie ik hoe belangrijk maatwerk kan zijn in mijn werk als lactatiekundige.

Onze eerste dochter was meteen erg enthousiast aan de borst en nog steeds houdt ze van eten ;). Daarom was het een tegenvaller toen ze rond 4 maanden, toen ik weer ging werken, steeds vaker de borst weigerde, tot ze helemaal niet meer aan de borst wilde drinken. Ik gaf haar daarna maandenlang mijn gekolfde melk. Fulltime kolven was zwaar en zeker niet mijn wens, maar zo kreeg ze toch nog langere tijd mijn moedermelk. Onze tweede dochter was (en is) een echt mama's meisje, een 'zwaan kleefaan', waar ik me altijd prima aan over heb kunnen geven. Helaas gebeurde er alleen deze keer het tegenovergestelde: ik ging weer aan het werk en ze weigerde de fles, wilde alleen maar drinken uit mijn borst. Dit duurde een aantal maanden en ik vond dit vooral emotioneel best pittig. Gelukkig pakte ze uiteindelijk een fles en heb ik ook haar hierna nog maandenlang kunnen borstvoeden.

​

Momenteel zit ik midden in mijn derde borstvoedingsavontuur met onze dochter (jan. '24). Dit is mijn eerste borstvoedingservaring sinds ik zelf lactatiekundige ben, dus voor mijn gevoel extra bijzonder. Het gaat goed en mijn wens en plan is om dit een lange tijd te doen! :)